Biblioteka historyków-prawników-polityków
Producent:
Józef Jędrzej Załuski - urodził się w Jedlance (dawny pow. radomski), jako najmłodszy syn Aleksandra Józefa, wojewody rawskiego, i Teresy z Potkańskich, łowczanki sandomierskiej. Brat Andrzeja Stanisława Załuskiego i bratanek Andrzeja Chryzostoma (biskupa warmińskiego), na którego dworze w Lidzbarku (Heilsberg) się wychowywał od kwietnia 1709. Wcześniej, od roku 1708, chowany pod opieką stryja Marcina (biskupa sufragana płockiego i proboszcza warmińskiego) w Dobrym Mieście (Gutstad) na Warmii. Od maja 1711 przebywał pod opieką stryja Ludwika (biskupa płockiego) w Pułtusku. W roku 1710 przyjął przy bierzmowaniu imię Andrzej, którego odtąd obok chrzestnego stale używał.W latach 1712-1715 uczył się w kolegiach: jezuickim w Pułtusku (w gramatyce); pijarskich w Szczuczynie (w syntaksie), Warszawie (w poetyce) i w Piotrkowie (w retoryce) oraz studiował matematykę w Gdańsku, ucząc się jednocześnie przez kilka miesięcy języka niemieckiego u Piotra Henniga. W latach 1716-1718 odbył podróż z bratem Andrzejem do Niemiec, Holandii (Niderlandów), Francji i Włoch. Studia w roku 1718 w Rzymie (kolegium jezuickie), powrót i pobyt w Polsce (wiosna 1719 – lato 1720), a w latach 1720-1723 kolejne studia (3-letnie), tym razem w Paryżu (podróż przez Wrocław, Czechy i Niemcy), w seminarium św. Sulpicjusza oraz na Sorbonie, uwieńczone bakalauratem teologii (według świadków na procesie informacyjnym Załuskiego na biskupstwo kijowskie: doktorat teologii). W tym okresie głosił kazania w kościele św. Sulpicjusza, zwiedzał paryskie biblioteki i muzea, a przez pewien czas przebywał także w 2 pustelniach (Issy i La Trappe). Już w roku 1719 (21 marca) uzyskał pierwsze święcenia i archidiakonat pułtuski. Od 20 lutego 1723 kanonik krakowski (instalowany per procuram), w roku 1724 (7 lutego) – doktor obojga praw Akademii Krakowskiej. Półtora miesiąca później (19 marca) wyświęcony na subdiakona i mianowany koadiutorem Adama Rostkowskiego (proboszcz warszawski). W roku 1725 był deputatem kapituły krakowskiej na Trybunał Koronny. Rok później (1726) powołany przez Augusta II na stanowisko kanclerza królewicza Fryderyka Augusta (późniejszego Augusta III), dzięki czemu często bywał na dworze królewskim. Święcenia kapłańskie diakona przyjął w roku 1727 (według innych źródeł mogło to nastąpić już 2 lata wcześniej), a w 1728 został referendarzem wielkim koronnym oraz kanonikiem kapituły krakowskiej. Niedługo potem otrzymał od króla opactwo hebdowskie (zima 1728/1729), opactwo przemęckie (maj 1732), a nieco wcześniej probostwo jaworowskie (luty 1732). Wkrótce potem Fryderyk Łukasz Sapieha (kasztelan trocki) powierzył mu probostwo infułackie kodeńskie. Oba przyznane wcześniej opactwa stracił w bezkrólewiu po Auguście II, natomiast w roku 1736 zrezygnował także z obu probostw. Podczas elekcji w roku 1733 opowiedział się, wraz z całą rodziną, po stronie Leszczyńskiegoi towarzyszył mu w drodze do Gdańska.
Sklep: tezeusz.pl
Cena:
50.00
17.37
PLN
Przejdź do sklepu