Słownik synonimów polskich Tom I 1885 r.
Producent:
Adam Stanisław Krasiński herbu Ślepowron, pseud. Obywatel oraz senator i biskup, (ur. 4 kwietnia 1714 – zm. w listopadzie 1800 w Krasnem) – pisarz polityczny, biskup kamieniecki od 1759, sekretarz wielki koronny od 1752, prezydent Trybunału Głównego Koronnego, przywódca konfederacji barskiej. Brat Michała Hieronima.Urodził się 4 kwietnia roku 1714, jako syn Jana Józefa (późniejszego kasztelana wiskiego), i Elżbiety Teresy z Sołtyków.W 1733 opowiedział się za Stanisławem Leszczyńskim, u boku którego przebywał w oblężonym przez Rosjan i Sasów Gdańsku a później w Królewcu. W 1734 został wysłany jako emisariusz konfederacji dzikowskiej do Paryża(spędził tam prawdopodobnie prawie 12 lat), gdzie kontynuował edukację. W 1737 wyjechał na studia do Rzymu. W 1747 immatrykulował się na Akademii Krakowskiej. Dzięki poparciu kanclerza wielkiego koronnego Andrzeja Stanisława Załuskiego został kanonikiem płockim i został zatrudniony w kancelarii królewskiej Augusta III. W latach 1746-1752 piastował stanowisko proboszcza łęczyckiego. W 1751 jako deputat kapituły płockiej zasiadał w Trybunale Koronnym. W 1752 dzięki zabiegom Jerzego Augusta Mniszcha został sekretarzem wielkim koronnym. W 1753 został kanonikiem gnieźnieńskim, w 1757 prałatem scholastykiem gnieźnieńskim, w tym też roku został kawalerem Orderu Orła Białego. W 1759 był prezydentem Trybunału Koronnego w Lublinie i został biskupem kamienieckim. Za panowania Augusta III Sasa był członkiem frakcji dworskiej stronnictwa starorepublikańskiego. Był przeciwnikiem Familii, w czerwcu 1763 brał udział w zjeździe partii hetmańskiej w Białymstoku gdzie opracowano plany powstrzymania zamachu stanu, przygotowywanego przez Czartoryskich.
Sklep: tezeusz.pl
Cena:
350.00
378.53
PLN
Przejdź do sklepu